سرما سازان ایران : گرمایش جهانی به شدت در برخی محافل بحث می شود، اما حوزه های حکومتی در سراسر جهان، بدون در نظر گرفتن باور شخصی، واقعیت را اعلام کرده اند. برای 30 سال گذشته، سازمان های نظارتی در سراسر جهان برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، از پروتکل 1987 مونترال، که اولین قانون جهانی حمایت شده برای کاهش مواد تخلیص ازن بود، تلاش کرده اند.
در سال 1992، پروتکل کیوتو این موافقت نامه کاهش را گسترش داد. و در آوریل 2015، آژانس حفاظت محیط زیست مقررات جدید تحت سیاست سیاست های جایگزین قابل توجهی (SNAP) را پیشنهاد کرد که به منظور کاهش میزان بسیاری از مبرد های مصنوعی به طور گسترده ای در سال 2016 افزایش می یابد.، معاون رئيس جمهور ، توضيح ميدهد: “منطق پشت اين تغييرات اين است که جايگزينهاي قابل اعتماد در بازار، به راحتي قابل دسترس در بازار ميباشند.” “در نتیجه، دولت نقش مهمی در تحریم این مقررات دارد که تاثیر مستقیمی بر صنعت تبرید دارند.” علاوه بر این، تولید و واردات مشتقات مصنوعی مانند R-22 در ایالات متحده ممنوع است در اوایل سال 2020، تسهیلاتی را که از این سیستم ها استفاده می کنند، در موقعیتی غیرمعمول قرار می دهد.با در نظر گرفتن کاهش مراحل مایع منفجره، شروع به نگهداشتن و ذخیره سازی مبرد منجمد ذخیره شده، بسیاری از مشتریان ما با چشم انداز جایگزینی سیستم های مرکزی تبرید مواجه خواهند شد.خوشبختانه، تعدادی از فن آوری های نوآورانه در مبرد های طبیعی در حال تبدیل شدن به پردازنده های مواد غذایی و نوشیدنی به دنبال تغییر در ترکیبات شیمیایی هستند. علاوه بر این، تجهیزات انجماد و خنک سازی برای پردازش مواد غذایی انرژی بیشتری را به کار می گیرد.
مبرد های طبیعی شامل آمونیاک، دی اکسید کربن و هیدروکربن ها مانند پروپان، بوتان و پروپیلن هستند. اینها برای صنعت جدید نیستند؛ در واقع، دی اکسید کربن یکی از قدیمی ترین مبرد ها است، اما زمانی که مایع های مصنوعی معرفی شد و به عنوان مقرون به صرفه تر دیده می شد. Aurich می گوید، دهها سال پیش، صنایع غذایی به استفاده از آمونیاک آب آشامیدنی به عنوان مبرد استاندارد در ظرفیت های بزرگ، سیستم های تبرید متمرکز استفاده کردند. این به این دلیل است که “بسیار کارآمد، فراوان، ارزان و طبیعی است.”
چارلز تیلور، طراح و مهندسی CRT، افزود: “آمونیاك مبرد شكست خورده برای صنعت مواد غذایی و آشامیدنی در 75 سال گذشته است.
تیلور توضیح می دهد که بزرگترین مزیت یخچال های طبیعی، این است که آنها به محیط زیست آسیب نمی رسانند و از نظر بالقوه گرم شدن کره زمین و پتانسیل تخریب اوزون هستند (ارزش هایی که نشان می دهد چقدر یک جرم مخصوص از مواد شیمیایی به گرم شدن کره زمین منجر می شود و منفی بر لایه اوزون ) از سوی دیگر، تمام مصنوعی ها توانایی آسیب رساندن به محیط زیست را دارند. به عنوان مثال، R-134 دارای پتانسیل گرم شدن کره زمین (GWP) 1300 است و R-22 دارای توانایی بالایی برای تخریب ازن است.
